Christel Kooyman-Van Loo

---

“Morgen krijgen we officieel te horen, dat Felix klassiek autistisch is.” Dat is de eerste zin die Christel Kooyman in het voorjaar 2008 op papier zet, als haar zoontje van zes jaar de diagnose krijgt. Samen met haar man, Ronald vormt ze een gelukkig gezin met haar vier kinderen, Piet, Felix, Chris, Marieke en haar bonusdochter, Femke. Maar binnen korte tijd na hun geboortes blijkt dat de jongste drie kinderen zich niet normaal ontwikkelen. Er ontstaat een ingewikkelde en chaotische gezinssituatie. 

Christel beschrijft de moeilijkste momenten, haar overpeinzingen en relativeringen. Maar ook de grappige en mooie belevenissen zet ze op papier.  

Paniek
Als haar computer crasht in oktober 2010, raakt ze in paniek. Het lijkt erop, dat ze al haar teksten kwijt is. Pas dan realiseert ze hoe belangrijk deze verhalen voor haar zijn. Schrijven is voor haar fotograferen en biedt haar de herinneringsbeelden die ze niet wil vergeten, Deze laten zien hoe haar leven eruitziet in deze indrukwekkende periode van haar leven. 

Half april 2011 wordt haar zoontje Chris op zesenhalf jarige leeftijd uit huis geplaatst. Hiermee wordt het aanvankelijk rustiger in haar gezin. De urgentie om te schrijven lijkt minder. Maar ze pakt het toch weer op, want ze wil verwerken wat haar is overkomen. Daarbij ontstaat er met haar overige twee bijzondere kinderen thuis voldoende schrijfmateriaal. 

Ingrijpende en ontroerende gebeurtenissen
De onvoorwaardelijke liefde voor haar speciale kinderen en haar streven om het gezin bij elkaar te houden, beperken Christel in alles wat ze zelf in het leven wil. Haar emotionele betrokkenheid bij haar kinderen geven betekenis aan haar leven en daarom schrijft ze ingrijpende en ontroerende gebeurtenissen op. Ze merkt dat als ze de gebeurtenissen van haar gezin op papier zet, emoties een plek krijgen en ze de problemen kan loslaten. Dit geeft haar de levenslust om door te gaan. 

Complexe gezinssituatie
Christel besluit in 2018 al haar ervaringen in boekvorm te gaan zetten. Ze bespreekt het eerste manuscript met haar nicht, Mieke Bouma, auteur en oprichter van Storytelling Academy. Dan begint het echte schrijven. Aan de hand van de vele foto’s van haar kinderen en met alle aantekeningen uit boekjes, agenda’s, verslagen, contactschriftjes van school en haar springlevende herinneringen, beschrijft ze chronologisch in scènes het levensverhaal als moeder met haar complexe gezinssituatie. 

Tijdens het schrijven, staat haar leven niet stil. De gebeurtenissen in en rondom haar gezin blijven doorgaan. De vraag is waar het boek ‘moet’ stoppen. Hier komt op een natuurlijke manier een oplossing voor. Als bij de eerste Coronalockdown haar gezin dreigt te ontwrichten, schrijft ze haar eerste blog op www.onzekinderenzijnanders.nl Hierop komen veel en hartverwarmende reacties. Dit stimuleert Christel om haar blogs te blijven schrijven. Dan neemt ze de beslissing dat het boek eindigt, waar de blogs beginnen. 

Christel draagt dit boek op aan haar oudste zoon Piet. Met het boek van zijn moeder kan hij anderen laten weten hoe lastig het is om te leven in zijn familie. Hij kan dan volstaan door te zeggen: “Lees het boek van mijn moeder!” 

Foto copyright Peter Beemsterboer

---

Publicaties