Burgers doen het zelf!

Inwoners van het Brabantse dorp Hoogeloon willen graag in hun dorp blijven wonen, het liefst tot hun dood. Ze richten in 2005 de eerste zorgcoöperatie van Nederland op. De ontdekkingstocht van de inwoners maakt duidelijk dat overheid en instellingen ‘ver weg’ van de burger staan. In de loop van de tijd wordt duidelijk dat ze anders denken. Voor hen is wonen het allerbelangrijkste, daarna komt welzijn en dan pas zorg. 

Vanaf 2001 tot op heden bemoeien de inwoners van Hoogeloon zich met de woningbouw, het welzijnsaanbod en de zorgverlening in het dorp. Het resultaat is een integraal pakket van diensten en zorgverlening tot en met eigen thuiszorg en kleinschalig wonen voor mensen met dementie. 

Dit boek beschrijft hoe burgers het zelf doen. Ze creëren een zelfredzame gemeenschap waar iedereen aan mee mag doen. Hoogeloon zorgt weer voor elkaar. 

Prettig oud worden in Hoogeloon. Dat kan dankzij zorgcoöperatie Hoogeloon. Vanaf het begin heb ik met bewondering de stappen gevolgd die de pioniers van de eerste zorgcoöperatie van Nederland hebben genomen. Een lange adem, een netwerk, deskundigheid, enthousiasme, humor en doorzettingsvermogen. Dat zijn de ingrediënten om de dromen van de zorgcoöperatie te realiseren. Zorgcoöperatie Hoogeloon heeft vele anderen geïnspireerd. Met dit boek zullen zij nog meer burgerinitiatieven een hart onder de riem steken en met hun ervaringen een stuk verder helpen. Dat is hard nodig! Want prettig en op eigen wijze ouder worden in het dorp of wijk naar keuze, dat verdient iedereen!
Yvonne Witter, adviseur Aedes-Actiz Kenniscentrum Wonen-Zorg

De publicatie, origineel vormgegeven als een kladschriftje, zet in 15 vlot geschreven hoofdstukken uiteen waarom er in het dorp grond was voor een coöperatie, wat de coöperatiegedachte behelst en wat er (financieel voor) nodig is om een zorgcoöperatie op te richten. Ook lees je wat er komt kijken bij het bouwen voor ouderen en een kleinschalige woonvoorziening voor inwoners met dementie, het organiseren van diensten, dagbesteding en thuiszorg. Het beschrijft ook het perspectief van zorgaanbieders, wat nodig is om te werken aan betrokken bewoners, het veranderproces en de samenwerking met de gemeente, de woningstichting, de zorgaanbieders en andere verenigingen in het dorp. Knap is ook het laatste hoofdstuk dat gelukkig niet stil staat bij de behaalde resultaten en kijkt naar wat nodig is voor de toekomst.

Nieuwsbrief Platform31