Het dikke-ik is aan het rellen [Parool]

Het invoeren van de avondklok heeft geleid tot rellen en plunderingen. Ursus Eijkelenberg en Matija Lujić stellen dat dit samenhangt met het vrijheidsbegrip van het zelfingenomen individu dat alleen rechten en geen plichten kent.

In 2005 signaleerde filosoof Harry Kunneman de opmars van een nieuw menstype: het dikke-ik. Dit menstype, schreef Kunneman in zijn boek Voorbij het dikke-ik, is zelfingenomen, laat zich aan niets en niemand iets gelegen liggen en gaat ellebogend door het leven. Dit hoogst autonome individu is eigenlijk gelijk een peuter: in de ban van een aantal primaire begeertes en in de veronderstelling dat de buitenwereld bestaat om hem of haar in dezen te bedienen. En och, wat wordt het boos wanneer die wereld om een geheel andere as blijkt te draaien.

Hoe vergaat het het dikke-ik tijdens de lockdown? Het #doetnietmeermee, vernamen we vorig jaar al via sociale media. Hier en daar zagen we het heimelijk een feestje geven, of boos uitvallen tegen een conducteur of medisch hulpverlener. Maar nu, met de invoering van de avondklok, is deze peuter ziedend. Door heel het land plundert het en gaat op de vuist met de autoriteiten, het gooit stenen naar ziekenhuizen en laat een GGD-teststraat in vlammen opgaan. Het dikke-ik, en dan met name de jonge variant, is aan het rellen.

Selfism

Egoïsme, me myself and I, het dikke-ik: met verontwaardiging, afschuw en schok nemen we er kennis van. Als van iets dat, zeker nu, echt niet hoort. Of we relativeren het door erop te wijzen dat 99 procent van de mensen zich wel aan de maatregelen houdt. Maar door het dikke-ik zo te verbijzonderen, gaan we voorbij aan de onderliggende problematiek. Het egoïsme komt namelijk niet uit de lucht vallen, maar groeit uit een bodem. Een cultuur die bijzonder herbergzaam blijkt voor volwassen peuters.

Lees verder op het Parool via deze pagina

Bestel het boek van Harry Kunneman 'Voorbij het dikke-ik' op deze pagina

31-01-2021