Het is verleidelijk om een automonteur te worden als je geneeskunde studeert. Dat je de patiënt als een machine met gebreken gaat zien, en niet als een mens met een verhaal. Meerdere studies tonen aan dat geneeskundestudenten meer empathisch zijn op het moment dat ze beginnen met studeren, dan tegen de tijd dat ze met patiënten mogen werken.
Artsen die meer empathisch zijn, hebben een positieve uitwerking op hun patiënten. Kun je empathie aanleren? De Volkskrant liep mee bij een minor empathie aan het Radboud UMC. Studenten worden in dit kader gevraagd om romans te lezen waarin een appel wordt gedaan op empathisch vermogen. Empathie is geen zinloze kwaliteit en zeker ook niet bij onze medische dienstverleners. In het artikel wordt voormalig huisarts Frans Derksen aangehaald die op het onderwerp promoveerde: 'Er zijn gewoon harde wetenschappelijke feiten en klinische effecten vastgesteld als gevolg van empathisch gedrag. ‘Het effect op suikerpatiënten is dat hun bloedwaarden en cholesterol veel beter blijken. En zelfs verkoudheid houdt aanzienlijk minder lang aan bij een empathische arts-patiëntrelatie, toonde David P. Rakel aan door de ontstekingscellen in het neusslijmvlies van verkouden patiënten te meten. Wonderlijk, hè?’ Lezenswaardig artikel, waarvoor je wel een abonement op de krant nodig hebt.
Empathie, mensgericht, waardengericht en communicatief: kernaspecten van (medische) hulpverleners.
Meer bronnen hierover:
De ontdekking van kwaliteit; theorie en praktijk relationeel zorg geven
De patënt terug van weggeweest: Werken aan menslievende zorg in het ziekenhuis
Menselijkheid in de zorg: de arts-patiëntrelatie