Autisme als hulp, hoop en hype

Er bestaan verschillende ideeën en vooroordelen over mensen met autisme. Steeds vaker worden ze bijvoorbeeld geïdealiseerd afgebeeld in films en romans. De personages beschikken dan over een bijzonder talent of unieke passie. Tegelijkertijd is de term ‘autistisch’ ons dagelijkse vocabulaire ingeslopen en worden personen die niet volledig voldoen aan de maatschappelijke of sociale norm snel afgeschilderd als autist.

Hoe kunnen we deze naast elkaar bestaande discoursen verklaren? Welke historische ontwikkelingen liggen eraan ten grondslag?

De rol van ouders
Een mooi voorbeeld is dat van de betrokkenheid van ouders bij het autisme van hun kind. De rol van ouders is door de tijd heen sterk veranderd. Waar ouders vroeger enkel werden gezien als tegenstanders of risicofactoren voor de diagnose, is het tegenwoordig kunst om ze in te zetten als bondgenoten in het begeleiden van mensen met autisme.

Autisme als hoop en hype
Naast dit soort historische ontwikkelingen worden in het boek Allemaal autistisch verschillende kunstenaars en artiesten besproken in relatie tot hun autismespectrumstoornis. Zo wordt ingegaan op het ziekteprofiel van Beethoven en de psychologische kenmerken van Van Gogh.

Autisme als hulp
Maar autisme wordt niet enkel geromantiseerd: ook de persoonlijkheid van Hitler wordt onderworpen aan een symptoomanalyse. De auteur van Allemaal autistisch waagt zich bovendien aan de discussie over het al dan niet ontbreken van empathie en moreel normbesef bij autisten. Hij laat zien dat autisten niet méér aanleg hebben voor wreedheid dan niet-autisten, vanwege hun systematisch denken.

Allemaal autistisch schetst een genuanceerd beeld van ‘de’ autist. Het neemt de veelzijdigheid en complexiteit van autisme en Asperger in overweging en biedt een sterke basis voor professionals die werken met mensen met autisme.