Hoe onbegrepen ‘dyspraxie’ leidt tot radeloosheid

“Mijn zoon kan zich niet meer aanpassen aan school. Ik denk dat ik daar de schuld van ga krijgen”, zei een verontruste moeder tegen mij. Haar uitspraak brak m’n hart, want ik heb al een aantal jaren gesprekken met haar. Ik ken haar als een moeder die precies weet wat haar kind nodig heeft en daarvoor enorm hard vecht. Als we iemand zouden moeten eren, dan is zij het wel. Waarom gebeurt dit dan? Een warme en waardevolle bijdrage van auteur Anneke Groot.

Vooroordeel
Haar zoon heeft wat ik noem ‘dyspraxie’. Hij heeft moeite om zijn lichaam aan te sturen, zeker als er spanning en druk is. Zijn lichaam kan op onverwachte momenten afhaken, waardoor hij niet kan doen wat hij wil of moet doen. Hij heeft meer tijd nodig om te reageren en veel mensen denken daarom dat hij niet zo slim is. Niets is minder waar.

Muur van onbegrip
Hij is heel slim en doorziet precies hoe hij faalt en hoe mensen met hem omgaan. Die mensen zien in zijn gedrag vooral een gedragsprobleem. Ze spreken hem aan alsof hij bewust en moedwillig niet meedoet. Hij daarentegen doet al jaren zijn stinkende best om op school mee te komen met een onwillig lichaam, maar loopt telkens op tegen een muur van onbegrip. Hij kan niet meer, hij kan echt niet meer. De moeder, die hem altijd gesteund heeft, kan ook niet meer. Het is voor hen ondoenlijk zich te verhouden tot een wereld die denkt dat dyspraxie een gedragsprobleem is.

Voor deze moeder en haar zoon, en al die andere vergelijkbare verhalen die ik vrijwel dagelijks hoor, schrijf ik een boek over neurospeciale kinderen dat heet: Neurospeciale kinderen begrijpen en begeleiden.

Over kinderen die op hun eigen manier waarnemen, voelen, denken en leren. Kinderen met diagnoses als ASS, AD(H)D, DCD, dyslexie, maar ook kinderen met andere uitdagingen. Je wilt het beste uit deze kinderen halen, maar ze zijn moeilijk te begrijpen en aan te sturen, niet omdat ze niet willen, maar omdat ze niet kunnen. Hun gedragsproblemen zijn daarom vooral het gevolg van het onbegrip dat zich dagelijks over hen uitstort. Het wordt hoog tijd dat er meer kennis en inzicht komt over kinderen die als onderliggend probleem moeite hebben om hun eigen lichaam te voelen en de enorme gevolgen die dat heeft op hun ontwikkeling, hun gedrag en hun vermogen om zich aan te passen.

Een op de tien
Dit gaat niet over een paar kinderen, het gaat om wel één op de tien kinderen. Dyspraxie is, net als prikkelverwerking een onlosmakelijk onderdeel van ASS, DCD en AD(H)D. Het gaat om kinderen met taal en een normale begaafdheid, maar ook om kinderen zonder taal en (het vermoeden van) een verstandelijke beperking.

Minder medicatie en minder schooluitval
Dit is dus een belangrijk boek om al deze kinderen beter te begrijpen, zodat we ze met respect en op een passende manier kunnen begeleiden. Daardoor zijn er minder gedragsproblemen, is er minder schooluitval en is er minder medicatie nodig. Maar vooral doet het recht aan deze kinderen die zo graag willen meedoen, zo worstelen met onzichtbare moeilijkheden en zulke mooie prachtige mensen blijken als we ze echt begrijpen.

Over Anneke Groot
Anneke Groot is trainer van professionals en ouders bij stichting Horison en is al jarenlang gewaardeerd deskundige op het gebied van autisme en schreef eerder het boek Houvast.

In mei verschijnt haar nieuwe boek Neurospeciale kinderen begrijpen en begeleiden. Prikkelverwerking, lichaamsgevoel, dyspraxie en executieve functies bij ASS, AD(H)D, DCD.

Een boek dat stap voor stap meer inzicht geeft in prikkelverwerking, je eigen attitude, dyspraxie en executieve functies, en oplossingen om neuro-speciale kinderen te begeleiden in zorg, onderwijs en opvoeding

Lees meer en reserveer

Bekijk onze overzichtsbrochure met uitgaven op het gebied van Autisme 

13-04-2021