Nieuw: Hier en nu | deel 2. Senryu's in reservetijd

In de tweede helft van zijn leven schreef Jan C.M. Willems (Nijmegen 1952), de eerste hoogleraar kinderrechten in Nederland, vele duizenden senryu’s. In deze tweede bundel van zijn hand staan de senryu’s die hij schreef van augustus tot december 2021, de reservetijd na zijn door oncologen aangekondigde dood.

Deze senryu’s sluiten aan op de die in de eerste bundel waarin een selectie uit de periode 1995-juli 2021 bijeen is gebracht. In die periode zette Jan Willems zich in voor de preventie van kindermishandeling. Hij promoveerde op het vuistdikke Wie zal de opvoeders opvoeden? (1998). En werd vervolgens de eerste hoogleraar kinderrechten in Nederland. Samen met psychiater Dries van Dantzig richtte hij RAAK op, de Reflectie?, en Actiegroep Aanpak Kindermishandeling.

Meteen bestellen. Klik hier!

Emancipatie van het kind
Willems ziet de emancipatie van het kind in het verlengde van de afschaffing van de slavernij en de emancipatie van de vrouw. De emancipatie van het kind zal definitief een einde maken aan het bezitsdenken van de ene mens over de andere. (...)

'Gehechtheid basisvoorwaarde voor de uitbanning van armoede, oorlog, geweld en kernwapens'

Daarmee zal de weg kunnen worden ingeslagen naar een wereld waarin geen kind meer mishandeld, misbruikt of verwaarloosd wordt, een wereld waarin alle kinderen veilig aan hun opvoeders zijn gehecht. Een toekomst waarin niet twee derde, maar wereldwijd zo goed als alle kinderen veilig gehecht zullen zijn, ziet hij dan weer als basisvoorwaarde voor de uitbanning van armoede, oorlog, geweld en kernwapens. Zal de mensheid dat nog mogen meemaken? Of zullen God, heelal of toeval al eerder hebben toegeslagen?

In deze tweede bundel (lees hier meer over deel 1) keren deze gedachten in diverse senryu’s terug. Maar de meeste senryu’s gaan toch over de verbazing, verontwaardiging, teleurstelling, vreugde en verdriet in het hier en nu van de auteur. Verbazing en verontwaardiging over politiek, machtsmisbruik en populisme. Teleurstelling over het leed dat kinderen door volwassenen onnodig wordt aangedaan door het uitblijven van het handelen naar het inzicht in het cruciale belang van zwangerschap en eerste levensjaren voor mens en maatschappij.